نعوظ دائم و طولانی (پریاپیسم): علل و درمان اورژانسی

نعوظ دائم (پریاپیسم) به نعوظ طولانی آلت تناسلی گفته می‌شود. در این وضعیت، نعوظ ساعت‌ها ادامه می‌یابد و عامل آن تحریک جنسی نیست. مشکل نعوظ دائم معمولاً دردناک است. به طور کلی نعوظ دائم یک عارضه غیرمعمول است، اما معمولاً در گروه‌های خاصی از افراد مانند مبتلایان به بیماری کم‌خونی داسی شکل رخ می‌دهد. معمولاً درمان فوری نعوظ دائم برای جلوگیری از آسیب بافت ضروری است، زیرا این آسیب می‌تواند منجر به عدم نعوظ و یا حفظ نعوظ گردد.

انواع نعوظ دائم و علائم آن

علائم نعوظ دائم بستگی به نوع نعوظ دارد. نعوظ دائم دو نوع است: نعوظ دائم ایسکمیک و نعوظ دائم غیرایسکمیک.

 نعوظ دائم ایسکمیک

نعوظ دائم ایسکمیک که نعوظ دائم کم فشار نیز نامیده می‌شود، به این دلیل رخ می‌دهد که خون قادر به جریان یافتن و خروج از آلت تناسلی نمی‌باشد. نعوظ دائمی ایسکمیک شایع‌ترین نوع نعوظ دائم است. علائم و نشانه‌های آن عبارتند از:

• تداوم نعوظ بیش از چهار ساعت و بی‌‌ارتباط با میل و تحریک جنسی
• کل آلت تناسلی سفت و محکم است، اما سر آلت نرم است.
• درد افزاینده در آلت تناسلی

نعوظ دائم مکرر و یا پیوسته، شکلی از نعوظ دائم ایسکمیک (کم فشاری خون) و یک بیماری نادر است. نعوظ ایسکمیک در مردانی که به دلیل یک اختلال ارثی، دارای سلول‌های قرمز خون غیر طبیعی (کم خونی داسی شکل) هستند، شایع‌تر است. سلول‌های داسی شکل می‌توانند رگ‌های خونی در آلت تناسلی را مسدود کنند. نعوظ دائم ایسکمیک شامل دفعات مکرر نعوظ طولانی است. در برخی از موارد، این بیماری با نعوظ ناخواسته و دردناک با مدت زمان کوتاه شروع می‌شود و ممکن است به تدریج تبدیل به نعوظ مکرر و طولانی‌تر شود.

نعوظ دائم غیرایسکمیک

نعوظ دائم غیرایسکمیک که به عنوان نعوظ دائم پر فشار نیز شناخته شده است، زمانی رخ می‌دهد که جریان خون در آلت تناسلی به طور مناسب تنظیم نمی‌شود. نعوظ دائم غیرایسکمیک معمولاً بدون درد است. علائم و نشانه‌های آن عبارتند از:

• تداوم نعوظ بیش از چهار ساعت و بدون ارتباط با میل و تحریک جنسی
• آلت تناسلی در حالت نعوظ است، اما کاملاً سفت نیست.

 علل و عوامل نعوظ دائم

نعوظ به طور معمول در پاسخ به تحریک جسمی یا روانی رخ می‌دهد. این تحریک باعث گشاد شدن رگ‌های خونی و ریلکس شدن عضلات صاف شده و جریان خون به بافت‌های اسفنجی آلت تناسلی را افزایش می‌دهد. در نتیجه آلت تناسلی پر از خون شده و به حالت نعوظ می‌‌رسد. پس از پایان تحریک، خون از آلت تناسلی خارج شده و آلت به حالت قبلی خود (شل) بازمی‌گردد. نعوظ دائم هنگامی رخ می‌دهد که بخشی از این سیستم (خون، عروق خونی، عضلات صاف یا اعصاب) جریان طبیعی خون را تغییر می‌دهد. در نتیجه حالت نعوظ همچنان ادامه می‌یابد. اگر چه اغلب علت نعوظ را نمی‌توان تعیین کرد، اما شرایط خاصی در بروز آن نقش دارد.

 اختلالات خونی

بیماری‌های مربوط به خون می‌تواند به بروز نعوظ (معمولاً نعوظ دائم ایسکمیک) کمک کند، زیرا باعث می‌شود که جریان خون قادر به خروج از آلت تناسلی نباشد. این اختلالات عبارتند از:

• کم‌خونی داسی شکل
• لوسمی
• سایر اختلالات خونی از جمله تالاسمی، سرطان مغز استخوان (میلوم متعدد) و غیره.

داروهای تجویزی

نعوظ دائم (معمولاً نعوظ دائم ایسکمیک)، یک عارضه جانبی احتمالی ناشی از مصرف برخی داروهاست، از جمله:

• داروهایی که برای درمان اختلال نعوظ به طور مستقیم به آلت تناسلی تزریق می‌شود.
• داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین
• مسدود کننده‌های آلفا
• داروهای مورد استفاده در درمان اختلالات اضطرابی یا روانی
• رقیق کننده‌های خون مانند وارفارین و هپارین
• هورمون‌هایی مانند تستوسترون یا هورمون آزادکننده گنادوتروپین
• داروهای مورد استفاده در درمان کم‌توجهی و بیش فعالی (ADHD)

 مصرف الکل و مواد مخدر

مصرف الکل، ماری جوانا، کوکائین و دیگر مواد مخدر می‌تواند موجب نعوظ دائم، به خصوص نعوظ دائم ایسکمیک شود.

 صدمات آلت تناسلی

علت شایع نعوظ دائم غیرایسکمیک (نعوظ دائم ناشی از جریان خون بیش از حد در آلت تناسلی) وارد شدن تروما یا آسیب شدید به آلت تناسلی، لگن یا منطقه بین پایه آلت تناسلی و مقعد است.

عوامل دیگر

علل دیگر نعوظ دائم عبارتند از:

• نیش عنکبوت، عقرب و یا دیگر عفونت‌های ناشی از سم
• اختلالات متابولیک شامل نقرس و یا آمیلوئیدوز
• اختلالات نوروژنیک مانند آسیب نخاع یا سیفلیس
• سرطان‌های مربوط به آلت تناسلی

عوارض نعوظ دائم

نعوظ دائم ایسکمیک می‌تواند موجب عوارض جدی گردد. خونی که در آلت تناسلی باقی می‌ماند، از دریافت اکسیژن تازه محروم می‌ماند. هنگامی که نعوظ برای مدت طولانی باقی می‌‌ماند، خون کم اکسیژن شروع به آسیب یا تخریب بافت‌های آلت تناسلی می‌کند. در نتیجه نعوظ دائم بدون درمان می‌تواند منجر به اختلال نعوظ شود.

روش‌های تشخیص نعوظ دائم

بررسی سوابق پزشکی و معاینه فیزیکی

پزشک برای تعیین نوع نعوظ دائم، سؤالاتی را از شما خواهد بپرسید و ناحیه تناسلی، شکم، کشاله ران و منطقه بین آلت و مقعدتان را بررسی و معاینه خواهد کرد. پزشک همچنین سؤالاتی درباره احساس درد و سفتی آلت برای تشخیص نوع نعوظ دائم مطرح خواهد کرد. این معاینه ممکن است وجود تومور یا نشانه‌هایی از آسیب و تروما به آلت تناسلی را نشان دهد.

 تست‌های تشخیصی

انجام تست‌های تشخیصی ممکن است برای تعیین نوع نعوظ دائم لازم باشد. آزمایشات دیگری نیز ممکن است علت نعوظ دائم را مشخص کند. درمان شما به احتمال زیاد در اتاق اورژانس قبل از نتایج آزمایشات و تست‌ها آغاز خواهد شد. تست‌های تشخیصی عبارتند از:

• اندازه‌گیری گازهای خونی
• آزمایش‌های خون
• سونوگرافی
• تست سم شناسی

روش‌های درمان نعوظ دائم

نعوظ دائم ایسکمیک

نعوظ دائم ایسکمیک (عدم خروج جریان خون از آلت تناسلی) یک وضعیت اورژانسی است که نیاز به درمان فوری دارد. این درمان معمولاً با تخلیه خون از آلت تناسلی و استفاده از داروهای خاص آغاز می‌شود.

درمان نعوظ دائم

برای رفع نعوظ دائم، خون اضافی آلت تناسلی با استفاده از یک سوزن کوچک و سرنگ (آسپیراسیون) تخلیه می‌شود. همچنین به عنوان بخشی از درمان، آلت تناسلی ممکن است با محلول سالین (آب نمک) شستشو داده شود. این درمان اغلب درد آلت را کاهش داده، خون کم اکسیژن را تخلیه نموده و نعوظ را برطرف می‌کند. این درمان ممکن است تا زمان برطرف شدن نعوظ دائم تکرار شود.

دارو درمانی

برای درمان نعوظ دائم ممکن است داروهای سمپاتومیمتیک مانند فنیل آفرین به آلت تناسلی تزریق گردد. این دارو رگهای خونی که خون را به آلت تناسلی می‌رسانند، تنگ می‌کند. این عمل اجازه می‌دهد تا عروق خونی که خون را از آلت تناسلی بیرون می‌برند، گشاد شده و جریان خون افزایش یابد. در صورت نیاز این درمان ممکن است چندین بار تکرار شود. پزشک شما را برای کنترل عوارض جانبی مانند سردرد، سرگیجه و فشار خون بالا تحت نظارت قرار خواهد داد، به خصوص اگر شما دارای فشار خون بالا یا بیماری قلبی هستید.

جراحی یا روش‌های دیگر

اگر درمان‌های دیگر موفقیت آمیز نباشد، جراح ممکن است با عمل جراحی مسیر جریان خون را طوری تغییر دهد که خون بتواند از طریق آلت تناسلی به طور طبیعی جریان یابد. اگر مبتلا به بیماری کم خونی داسی شکل هستید، ممکن است درمان‌های اضافی را برای درمان جنبه‌های مربوط به این بیماری دریافت کنید.

نعوظ دائم غیرایسکمیک

نعوظ دائم غیرایسکمیک اغلب بدون درمان برطرف می‌شود. از آنجا که خطر آسیب به آلت تناسلی وجود ندارد، پزشک ممکن است رویکرد مراقبت و انتظار را در پیش بگیرد. اِعمال بسته‌های یخ و فشار در منطقه بین پایه آلت تناسلی و مقعد ممکن است به رفع نعوظ دائم کمک کند.

جراحی یا روش‌های دیگر

در برخی موارد عمل جراحی ممکن است برای وارد کردن موادی مانند ژل‌های قابل جذب که به طور موقت جریان خون به آلت تناسلی را مسدود می‌سازد، لازم باشد. این مواد در نهایت در بدن شما جذب خواهد شد. عمل جراحی همچنین ممکن است برای ترمیم آسیب دیدگی رگها و یا بافت‌های آلت تناسلی لازم باشد.