گرفتگی بینی:علت و درمان آن با جراحی

گرفتگی بینی و کیپ شدن بینی می‌تواند به طرز قابل ‌توجهی کیفیت زندگی شما را تحت تأثیر قرار دهد و یک عامل اصلی ناراحتی باشد. گرفتگی بینی ممکن است علت خرخر کودکان و بزرگسالان ، مشکلات تنفسی، سردرد، آبریزش و غیره باشد. به‌ منظور رهایی از این عوارض، به پزشکی مراجعه کنید که بتواند شما را با دقت معاینه کرده و بسته به نیازهای شما یک روش درمانی مناسب را تجویز کند.

علل

ساختارهای متعددی در بینی وجود دارند که ایجاد مشکل در آن‌ها می‌تواند باعث گرفتگی بینی شده و درمان هر یک از این عارضه‌ها، تنفس را تسهیل خواهد کرد:

• انحراف بینی
• بدشکلی بینی
• تنگی مجاری بینی
• خارهای استخوانی درون بینی
• سوراخ بودن پره‌ی بینی

درمان گرفتگی بینی

کوچک کردن شاخک‌های بینی

این درمان زمانی انجام می‌شود که شاخک بینی بزرگ و متورم شده و در نتیجه مجاری هوا درون بینی را مسدود می‌کند. اکثر افراد قبل از انجام این عمل تحت درمان با اسپری‌های موضعی و ضد گرفتگی قرار گرفته و بی اثر بودن این روش‌ها باعث می‌شود تا انجام عمل کوچک کردن شاخک بینی لازم شود.

تکنیک‌های متعددی وجود دارند که برای کوچک کردن بافت شاخک مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از روش‌هایی که در مطب قابل اجراست از یک فناوری به نام “Coblation” استفاده می‌کند که در آن یک سوزن فلزی نازک را وارد شاخک کرده و با انرژی دادن به آن بافت را کوچک می‌کنند. بیمار در طول این درمان از بی‌حسی موضعی استفاده می‌کند که غشای بینی را بی‌حس می‌کند. زمانی که بافت مورد نظر بی‌حس شد، یک پروب کوچک در عمق بافت شاخک قرار داده می‌شود و انرژی منتقل شده توسط آن باعث کوچک شدن بافت‌ها خواهد شد. آثار این روش معمولاً بلافاصله پس از درمان قابل‌ مشاهده ‌است.

این روش به نوع معمول و رایج نیز در اتاق عمل انجام می‌شود. یک برش کوچک در جلوی شاخک ایجاد شده و ابزار کوچکی وارد شاخک می‌شود. با کمک یک اندوسکوپ، بافت‌های نرم درون شاخک با دقت تمام و با استفاده از ابزارآلات مخصوص برداشته می‌شوند. بافت‌های نرم اضافی در حالی برداشته می‌شوند که پوشش ظریف بینی آسیبی نمی‌بیند. به ‌علاوه، بخش استخوانی شاخک به ‌آرامی شکسته شده و طوری شکل داده می‌شود که گذر هوا در بینی آسان‌تر شود.

هر دو روش انجام شده به ‌آسانی قابل ‌تحمل بوده و درد کمی را پس از جراحی به همراه خواهند داشت. اکثر افراد پس از درمان نیازی به داروهای مسکن نداشته و می‌توانند بلافاصله پس از انجام جراحی به فعالیت‌های عادی خود بازگردند.

سپتوپلاستی

سپتوپلاستی یکی از رایج‌ترین عمل‌های انجام شده است. این روش معمولاً تحت بیهوشی عمومی و معمولاً همراه با درمان‌هایی چون کوچک کردن شاخک و یا رینوپلاستی انجام می‌شود.

هدف از انجام عمل جراحی، تغییر شکل دادن به غضروف و استخوان کج شده در تیغه‌ی میانی بینی می‌باشد. با تغییر شکل دادن دقیق به تیغه می‌توان مجاری هوایی را باز کرده و هر گونه گرفتگی بینی را رفع کرد. به‌ علاوه بسته به ناحیه‌ی انحراف تیغه‌ی بینی ممکن است هم غضروف و هم استخوان تیغه برداشته شوند تا جریان هوا به شکل بهتری برقرار شود. تا جایی که مقدار کافی استخوان و غضروف برای محافظت از بینی باقی است، برداشتن این غضروف خطری نخواهد داشت. برش کوچکی در داخل بینی ایجاد می‌شود که جراح از طریق آن استخوان و غضروف اضافی را برداشته و به پوشش بینی نیز آسیب نمی‌زند. سپس این بریدگی با استفاده از بخیه‌ی جذبی بسته می‌شود که با گذر زمان از بین خواهد رفت. ممکن است این بخیه‌ها با چشم قابل ‌رؤیت باشند ولی با گذر زمان از بین خواهند رفت. در برخی از موارد، پزشک یک “استنت” را درون بینی بخیه زده شده قرار می‌دهد. این کار باعث می‌شود تا تیغه‌ی بینی به شکل کاملاً مستقیم بهبود پیدا کند ولی با ناراحتی زیادی همراه خواهد بود. این استنت معمولاً در اولین مراجعه‌ی پس از جراحی برداشته می‌شود.

ترمیم دریچه‌ی داخلی بینی

ترمیم دریچه‌ی بینی ممکن است از یک عمل جراحی ساده تا عمل‌های بسیار پیچیده متفاوت بوده و در برخی از موارد نیازمند مهارت جراح پلاستیک صورت باشد. هدف از این روش درمانی، باز کردن دریچه‌های داخلی بینی با تقویت ساختارهای حمایت‌کننده‌ی بینی است. روش‌های مختلفی وجود دارند که می‌توانند این کار را انجام دهند.

اکثر این روش‌ها نیازمند یک درمان شدیدتر نسبت به کوچک کردن شاخک یا سپتوپلاستی می‌باشند. به همین دلیل مدت ‌زمان مورد نیاز برای بهبودی پس ‌از این درمان‌ها بیشتر بوده و همچنین ممکن است تورم و درد بیشتری نسبت به سپتوپلاستی انجام شود. در اکثر موارد لازم است تا برای تقویت بینی از غضروف استفاده شود و می‌توان این غضروف را از مناطقی چون تیغه‌ی بینی، گوش و یا در موارد نادر از دنده‌ها برداشت.

دو روش اصلی برای درمان عبارتند از: رینوپلاستی باز و بسته

• در رینوپلاستی باز (جراحی باز بینی)، برش‌ها در درون بینی و همچنین بر روی یک پل کوچک از بافت‌های نرم در پایین بینی ایجاد می‌شود. سپس بافت‌های نرم بینی برداشته ‌شده و ساختارهای حمایت‌کننده‌ی استخوانی و غضروفی نمایان می‌شوند. این امر به جراح این اجازه را می‌دهد تا با دقت تمام، غضروف را دستکاری و تقویت کند. عیب اصلی این روش، بالا بودن میزان تورم بینی پس از انجام عمل است ولی می‌توان با بستن بینی و استفاده از یخ بر روی آن، از این عوارض جلوگیری کرد.
• در رینوپلاستی بسته (جراحی بسته بینی)، بریدگی‌ها تنها در درون بینی ایجاد می‌شوند. در این روش هم مثل رینوپلاستی باز از این بریدگی‌ها برای قرار دادن غضروف و ساختارهای حمایتی در محل‌های موردنظر استفاده می‌شوند. این روش از نظر تکنیکی ممکن است چالش‌برانگیزتر باشد چرا که غضروف‌ها به‌طور کامل قابل ‌مشاهده نیستند. با این‌حال در صورتی‌که این عمل توسط فرد ماهر انجام شود نتایج دو روش یکی خواهند بود.

جراحی آندوسکوپی سینوس

جراحی آندوسکوپی سینوس عملی است که در آن جراح سینوس  فعالیت و عملکرد طبیعی سینوس را بازسازی کرده و برخی از علل ایجاد کیپ شدن بینی را با مدت‌ زمان بهبودی کمتری نسبت به جراحی معمول درمانی می‌کند. این جراحی پیشرفته با استفاده از یک اندوسکوپ انجام می‌شود. آندوسکوپ دوربین کوچکی است که به درون مجاری بینی فرد وارد شده و بدون نیاز به ایجاد هر گونه بریدگی، تصویری با وضوح بالا به جراح ارائه می‌دهد.

عمل پولیپ

عمل پولیپ یا پولیپکتومی یک عمل جراحی است که پولیپ‌های بزرگ شده در سطح پوشش درونی بینی را از بین می‌برد تا احتقان بینی رفع شده و از ایجاد سینوزیت مجدد نیز جلوگیری شود.

بهبودی و نتایج

بهبودی پس از درمان و رفع گرفتگی بینی همانند فرایند بهبودی پس از انجام رینوپلاستی است. شما در ابتدا شاهد کبودی و تورم خواهید بود. با از بین رفتن این عوارض، بهبودی وضعیت مجاری هوایی قابل درک خواهد شد. بسیاری از افراد آثار این عمل را بلافاصله مشاهده می‌کنند در حالی که دیگران باید در دوره‌ی بهبودی خود منتظر بروز آثار درمان باشند.