ریزش موی سکهای یک بیماری خود ایمنی است که باعث ریزش مو در کودکان و بزرگسالان میشود. غالباً با چند نقطه طاس در پوست سر شروع میشود. ممکن است در هر نقطه از بدن موهای خود را از دست دهید. برخی از افراد ریزش موی قابل توجهی در ابروها و یا مژههای خود دارند. مردان همچنین ممکن است موهای صورت خود را از دست بدهند که باعث ایجاد لکههای پوستی بیمو در ناحیه ریش میشود.
علت ریزش موی سکهای
ریزش موی سکهای هنگامی رخ میدهد که سیستم ایمنی بدن فولیکولهای مو را به عنوان مورد خارجی اشتباه گرفته و به آنها حمله میکند. این باعث ریزش موها میشود. این شکل خاص خود ایمنی یک گرایش مادام العمر است که میتواند از هر یک از والدین به ارث برسد.
این همان چیزی است که متخصصان ژنتیک آن را \”بیماری پلی ژنیک پیچیده\” مینامند، به این معنی که به دلیل تعامل بین چندین ژن در مقابل جهش در یک ژن تکی بوجود میآید. بیش از 17 ژن با ریزش موی سکهای مرتبط بوده و دانشمندان انتظار دارند که هنوز ژنهای بیشتری برای کشف وجود داشته باشد.
در حالی که ژنهای شما از بدو تولد تقریباً ثابت هستند، ریزش موی سکهای بوجود میآید و از بین برود، به خصوص در مراحل اولیه. این نشان میدهد چیزی در محیط ما باعث ایجاد دورههای جداگانه میشود.
پزشکان، بیماران و خانوادههای آنها به دنبال این علت گیج کننده هستند، و امیدوارند که کشف آن بتواند از عود مجدد افراد جلوگیری کند. با این حال، هیچ تغییر قانع کنندهای در رژیم غذایی یا شیوه زندگی ایجاد نشده است که خطر عود را تغییر دهد.
علائم
ریزش موی سکهای افراد در هر سنی از جمله کودکان خردسال را تحت تأثیر قرار میدهد. این عارضه بر اثر ریزش مو تکههای دایرهای ایجاد میکند که یک شبه ظاهر میشود. با گذشت زمان تکههای بیشتری ظاهر میشود و در نهایت حدود 5٪ از افراد مبتلا همهی موهای بدن خود را از دست میدهند. این ریزش شامل ابرو، مژه و حتی موهای بینی است. در بعضی از افراد، موها دوباره در همان مکان یا در قسمت قبلی پوست سر یا بدن که تحت تأثیر قرار نگرفته، رشد میکنند.
اگر ریزش موی سکهای شایعترین بیماری خود ایمنی است، چرا اکثر مردم هرگز در مورد آن چیزی نشنیدهاند؟
دو دلیل محتمل وجود دارد. یکی اینکه شرمآور و ناراحت کننده است. هر جا ممکن است، افراد سعی کنند نواحی موی از دست رفته را با مدل موی خاص و لوازم آرایشی پنهان کنند. دلیل دیگر این است که اغلب اوقات این عارضه به وجود میآید و سپس از بین میرود، و افرادی که درمان شدهاند ترجیح میدهند فراموش کنند که زمانی مبتلا به این عارضه بودهاند.
بنابراین افراد فقط تمایل به دیدن موارد شدید دارند که افراد تمام موهای خود را از دست دادهاند. حتی در این صورت افراد ممکن است شرایط را با ریزش مویی که پس از شیمی درمانی مشاهده شده اشتباه بگیرند.
پریشانی ممکن است شدید باشد، به خصوص در پسرانی که موهای کوتاه آنها پنهان کردن لکههای ریزش مو را دشوارتر میکند.
آیا علائم و نشانههای دیگری وجود دارد؟
جدا از ریزش مو، افراد مبتلا به ریزش موی سکهای ممکن است متوجه موارد زیر نیز بشوند:
- تغییرات ناخن: فرورفتگی، لکههای سفید، زبری، نازک شدن، شکاف
- خارش یا ناراحتی جزئی دیگر روی پوستی که ریزش مو در آن به زودی آغاز میشود یا قبلاً اتفاق افتاده است.
- ناراحتی سینوس یا تحریک چشم در صورت از دست دادن ابرو یا مژه
آیا ریزش موی سکهای نشانه موضوع جدی است؟
بیشتر افرادی که به این بیماری پوستی خود ایمنی مبتلا میشوند جدای از این بیماری صورت سالم هستند و به سایر بیماریهای خود ایمنی مبتلا نمیشوند.
اگرچه داشتن یک بیماری خود ایمنی ممکن است خطر ابتلا به بیماری دیگری مانند بیماری تیروئید یا لک و پیس، بیماری که در آن بیماران رنگدانه پوست خود را از دست میدهند، را افزایش دهد. افرادی که مبتلا به ریزش موی سکهای هستند نیز ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلرژیک مانند اگزما، آسم یا آلرژی بینی باشند.
چه کسی به ریزش موی سکهای مبتلا میشود؟
این بیماری معمولاً در کودکان و بزرگسالان آغاز میشود اما در هر سنی ممکن است شروع شود. افراد از هر نژاد و جنسی به ریزش موی سکهای مبتلا میشوند. تقریباً یک پنجم افرادی که به ریزش موی سکهای مبتلا میشوند، یک همبستگی خونی با فرد بیمار دارند.
چگونه متخصص پوست این بیماری را تشخیص میدهد؟
یک متخصص پوست اغلب میتواند با مشاهده قسمتهایی که ریزش مو دارد، این بیماری را تشخیص دهد. گاهی اوقات، متخصص پوست باید چند مو را از بردارد یا از ناحیه طاس نمونه برداری انجام دهد. برای انجام بیوپسی، متخصص پوست مقداری از پوست را برداشته و زیر میکروسکوپ بررسی میکند. همچنین ممکن است متخصص پوست شما با استفاده از درمــاتــوسـكــوپ پوست سر را بررسی کند.
این امر به تجسم فولیکولهای موی آسیب دیده و تأیید تشخیص کمک میکند. اگر متخصص پوست احتمال داد که به بیماری خود ایمنی دیگری مبتلا شده باشید، انجام آزمایشات اضافی ممکن است لازم باشد. سه نوع ریزش مو وجود دارد که میتواند تشخیص داده شود:
- آلوپسی آره آتا: تکههای ریزش مو در هر نقطه از پوست
- آلوپسی توتالیس: ریزش تمام موهای سر و صورت، از جمله ابرو و مژه
- آلوپسی یونیورسالیس: ریزش تمام موهای بدن (بسیار نادر)
آیا موها دوباره رشد میکند؟
این موضوع از فردی به فرد دیگر متفاوت است. به احتمال زیاد موهای شما دوباره رشد می کنند، اما ممکن است دوباره دچار ریزش شوند. این چرخه ریزش و رشد مجدد مو غیرقابل پیش بینی است. برخی از افراد فقط یک بار موهای خود را از دست میدهند و هرگز ریزش موی بیشتری ندارند. میزان مویی که میریزد نیز متفاوت است. بعضی از افراد چند لکه طاس دارند، در حالی که دیگران ممکن است بیشتر موهای خود را از دست بدهند.
وقتی مو شروع به رشد مجدد میکند، ممکن است به رنگ سفید یا بور رشد کند و ظریفتر از قبل شود. این معمولاً موقتی است. با گذشت زمان، رنگ و بافت موی طبیعی شما اغلب برمیگردد.
چه موقع باید با متخصص تماس بگیریم؟
در این شرایط نوبت بگیرید و به پزشک مراجعه کنید:
- به طور ناگهانی دچار لکههای بیمو در پوست سر خود میشوید.
- آرایشگر میگوید که موهایتان کم پشت شده، یا مناطق طاسی کوچکی دارید.
- ابروها یا مژههای خود را از دست دادهاید، ریشتان کم پشت شده، یا به طور قابل توجهی موهای زیر بغل یا ناحیه تناسلیتان کم شده است.
چه درمانی در دسترس است؟
بسیاری از افراد متوجه میشوند که موهایشان بدون درمان دوباره رشد میکند. رشد مجدد موها ممکن است کند باشد. ممکن است رشد مجدد مو که انتظار دارید را نبینید.
متخصصان پوست میتوانند بیماران مبتلا به ریزش موی سکهای را تحت درمان قرار دهند. بیماران اغلب هر بار بیش از یک بار درمان میشوند. ترکیب درمانها اغلب موفقیت را افزایش میدهد.
کورتیکواستروئیدها
این دارو باعث آرامش سیستم ایمنی بدن میشود که میتواند از حمله آن به فولیکولهای مو جلوگیری کند. هنگام درمان ریزش موی سکهای در بزرگسالان، ممکن است متخصص پوست با تزریق کورتیکواستروئید به مکانهایی که ریزش مو دارند شروع کند. همچنین ممکن است متخصص پوست کورتیکواستروئیدهای موضعی تجویز کند که میتواند روی تکههای بیمو استفاده شود. کورتیکواستروئیدهای موضعی معمولاً اولین درمان برای کودکان مبتلا به ریزش موی سکهای هستند.
در صورت تزریق کورتیکواستروئید، هر سه تا شش هفته به چندین تزریق احتیاج دارید. هنگامی که تزریق کورتیکواستروئید موثر است، ممکن است علائم رشد مجدد مو را حدود چهار هفته پس از آخرین تزریق مشاهده کنید. در صورت تجویز استروئیدهای موضعی، استروئیدها باید روزانه در نواحی ریزش مو استفاده شوند. رشد مجدد مو ممکن است پس از سه تا چهار ماه درمان انجام شود.
تحقیقات نشان داده است که ترکیبی از کورتیکواستروئیدهای موضعی و تزریقی میتواند برای رشد مجدد مو موثر باشد.
درصورت ریزش زیاد مو، ممکن است متخصص پوست یک قرص کورتیکواستروئید خوراکی تجویز کند. هر بیمار با ریزش موی گسترده این روش درمانی را دریافت نمیکند. قبل از شروع مصرف کورتیکواستروئیدهای خوراکی، خطرات و فواید آن باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد.
ماینوکسیدیل
مردم از این روش درمانی محبوب برای رشد مجدد مو استفاده میکنند. ماینوکسیدیل موضعی دارای قدرت های مختلف است که با 5 درصد کف در ریزش موی سکهای بیشترین تأثیر را دارد. در صورت موثر بودن، علائم رشد مو را در حدود 12 هفته مشاهده خواهید کرد.
آنترالین
این ماده قیر مانند سیستم ایمنی بدن را آرام میکند. بیماران روزانه آنترالین را در نواحی که میخواهند رشد مجدد مو را ببینند، استفاده میکنند. به مدت 15 تا 20 دقیقه روی پوست باقی میماند. اگر درمان تحریک کننده پوست نباشد، بیماران میتوانند زمان بیشتری اضافه کنند. هنگامی که درمان موثر است، بیمار معمولاً طی سه تا چهار ماه رشد موهایی را در نواحی تحت درمان مشاهده میکند.
ایمن درمانی موضعی
اینها مواد شیمیایی هستند، مانند squaric acid dibutyl ester، دیفنیلسیکلوپروپنون، یا دینیتروکلروبنزن، که وقتی روی پوست قرار میگیرد باعث ایجاد چیزی شبیه به واکنش آلرژیک میشود. پوست قرمز به نظر میرسد، ممکن است متورم شده و خارش داشته باشد. این واکنش آلرژیک باعث میشود بدن فولیکولهای مو را بیدار کند و اغلب منجر به رشد مجدد مو میشود. در صورت رویش مجدد مو، سه ماه طول میکشد. همانند سایر درمانهای موضعی ریزش موی سکهای، بیماران باید دارو را ادامه دهند تا زمانی که بیماری دیگر باعث ریزش مو نشود.
درمانهای خوراکی
متخصص پوست شما ممکن است یک درمان خوراکی را توصیه کند. این می تواند شامل متوترکسات، سیکلوسپورین یا سایر تعدیل کنندههای سیستم ایمنی باشد. این داروها ممکن است عوارض جانبی جدی داشته باشند که باید آنها را با متخصص پوست در میان بگذارید.
آیا میتوان از ریزش موی سکهای پیشگیری یا اجتناب کرد؟
نمیتوان از این شرایط پیشگیری یا جلوگیری کرد. علت این بیماری ناشناخته است و در افراد متفاوت است. همانطور که برخی معتقدند، ریزش موی سکهای با استرس ارتباط ندارد. برخی از افراد سابقه خانوادگی ریزش موی سکهای دارند. داشتن یک عضو خانواده با ریزش موی سکهای و یک بیماری سیستم ایمنی دیگر میتواند خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد. سایر بیماریهای سیستم ایمنی شامل دیابت نوع 1، آرتریت روماتوئید، بیماری تیروئید، لوپوس، بیماری آدیسون و درماتیت آتوپیک است. به ندرت پیش میآید که والدین عارضه را به فرزند منتقل کنند.