پروتز سینه یکی از انواع عمل‌های جراحی زیبایی است که در آن برای بزرگتر کردن سینه، یک پروتز در سینه قرار می‌گیرد. این جراحی همچنین ممکن است برای بازسازی سینه انجام شود.
در جراحی بازسازی سینه، از پروتزها به منظور دستیابی به اهداف زیر استفاده میشود.
- باز گرداندن حجم پستان پس از کاهش وزن یا بارداری و شیردهی
- متقارن سازی سینه‌های نامتقارن
- بازسازی پستان پس از جراحی ماستکتومی (برداشتن پستان یا آسیب دیدگی آن)
نوع و اندازه پروتز به چندین عامل بستگی دارد از جمله میزان افزایش سایز دلخواه، آناتومی پستان، ضخامت پوست و کشش آن و نوع بدن.
چیزهایی که باید قبل از عمل پروتز پستان در نظر بگیرید
قبل از انتخاب جراحی پروتز سینه، باید برخی موارد را در نظر بگیرید از جمله:
- افزایش سایز سینه، افتادگی آن را اصلاح نمی‌کند. ممکن است عمل لیفت پستان (جراحی برای از بین بردن پوست شل و اضافی که اغلب باعث تغییر موقعیت نوک سینه میشود) نیز لازم باشد.
- ممکن است پروتزهای سینه بر توانایی شیردهی شما تاثیر بگذارند.
- پروتز سینه دائمی نیست و ممکن است در آینده برای جایگزینی یک یا هر دو پروتز، به عمل جراحی مجدد نیاز باشد. پس از گذاشتن پروتز هیچ توافقی درباره طول عمر آن وجود ندارد. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که خطر بروز مشکل در حدود ۸ تا ۱۰ سال پس از عمل جراحی افزایش پیدا می‌کند. ممکن است برای جایگزینی یک یا هر دو پروتز به عمل جراحی دیگری نیاز داشته باشید. بنابراین تغییر پروتز هر ۱۰ سال یکبار را برنامه ریزی کنید.
- افراد سیگاری در معرض خطر عوارض جانبی قرار دارند. برای کاهش خطر عوارض و برای حفظ سلامت عمومی خود ، سعی کنید قبل از عمل جراحی سیگار کشیدن را ترک کنید.
- پرسش از یک پزشک متخصص دیگر درباره عمل را نیز در نظر بگیرید. مهم است که قبل از تصمیم گیری درباره انجام عمل جراحی پروتز سینه، تا حد امکان اطلاعات کسب کنید.
وضعیت پزشکی کنونی و جراحی پروتز سینه
اگر قصد جراحی پروتز سینه را دارید، باید وضعیت پزشکی کنونی خود را با پزشک در میان بگذارید. این امر شامل بحث و گفت و گو درباره موارد زیر است:
- سلامت جسمانی خود: تمامی اطلاعات مربوط به سلامت جسمانی خود، از جمله سابقه پزشکی قبلی مانند بیماری‌ها، جراحی‌ها، ایمن سازی با واکسیناسیون و وضعیت جسمانی فعلی (که شامل رژیم غذایی و ورزش می‌باشد) را با پزشک در میان بگذارید. در این زمان پزشک می‌تواند فشار خون، دمای بدن، ضربان / ریتم قلب، اشباع اکسیژن و میزان تنفس را بررسی کند.
- سلامت روانی خود: هرگونه بیماری یا مشکلات روانی و وضعیت معالجه آنها را به پزشک اطلاع دهید.
- داروهایی که در حال حاضر استفاده می‌کنید، از جمله ویتامین‌ها و مکمل‌ها از این قاعده مستثنی نیستند.
- واکنش گذشته خود به داروها
- هر گونه آلرژی که دارید
در نتیجه این بحث، پزشک شما قادر خواهد بود خطرات و عوارض احتمالی عمل جراحی برای شما را ارزیابی کند. آنها همچنین می‌توانند شرایط لازم برای آمادگی قبل از جراحی را به شما اطلاع دهند تا از بهبودی راحت پس از عمل جراحی، اطمینان حاصل کنید.
انواع مدل پروتز سینه
از آن جا که درباره سبک گذاشتن پروتز، چندین گزینه برای شما وجود دارد، مهم است که درباره گزینه انتخابی خود با پزشک جراح صحبت کنید.
سطح پروتز
پروتزهای موجود برای بیماران جراحی پروتز سینه، از نظر سطح خود دو نوع هستند: دارای جدار صاف و جدال زبر. پروتزهای زبر دارای برجستگی‌های کوچکی در سطح خود هستند. این پروتزها به امید کاهش خطر انقباض کپسولی که یکی از عوارضی است که پس از جراحی پروتز در برخی از زنان ایجاد میشود، ساخته شده‌اند. پروتزهای صاف به جای آن که دارای سطح ناهموار باشند سطح صافی دارند بسیاری از جراحان پروتزهای صاف را برای داشتن سطح صاف‌تر و احساس طبیعی‌تری که منتقل می‌کنند، ترجیح می‌دهند.
پرکننده‌ها
خانم‌ها می‌توانند پروتزهای پرشده با ژل سیلیکون فشرده یا با سالین (محلول آب نمک) را انتخاب کنند. هر دو نوع پروتز از اولین عمل‌های جراحی پروتز پستان مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند. برخلاف پروتزهای سیلیکونی قبل از سال ۱۹۹۰ که بیشتر با مایعات پر می‌شدند؛ پروتزهای مدرن با سیلیکونی که استحکام «آدامس خرسی» را دارند پر می‌شوند. با وجود آنکه هیچ شواهدی مبنی بر اینکه قرار گرفتن در معرض سیلیکون باعث بیماری یا آسیب در بدن انسان شود، وجود ندارد؛ برخی زنان ترجیح می‌دهند پروتز آنها با سالین پر شود. در صورت پارگی پوسته بیرونی پروتز که البته بسیار غیرمحتمل و بعید است، سالین که محلول آب نمک است، به صورت بیولوژیکی به راحتی در بدن جذب میشود و پروتز خالی می‌گردد. سیلیکون به صورت بیولوژیکی تخریب پذیر نیست؛ بنابراین به ندرت پیش می‌آید که زنان متوجه تغییر در پروتز گذاشته شده شوند و همین دلیل FDA، یک MRI دوره‌ای را برای تایید سلامت و درستی ایمپلنت‌های پر شده با سیلیکون توصیه می‌کند. جراحان و بیماران توافق دارند که ایمپلنت‌های پر شده با سالین، احساس راحتی و طبیعی بودنی که ایمپلنت‌های پر شده با سیلیکون دارند را ندارد.
پروتزهای سینه در دو شکل اشکی شکل یا مدور وجود دارند. به طور کلی ایمپلنت‌های مدور یا گرد، برای مطابقت با شکل طبیعی پستان بهترین هستند و نتایج مطلوبی را به خانم‌ها ارائه می‌کنند. پروتزهای اشک مانند یا سفارشی را می‌توان برای خانم‌هایی که طی یک عمل جراحی قبلی قسمت‌هایی از پستان خود را از دست داده‌اند، به کار برد؛ مانند بازسازی سینه پس از عمل ماستکتومی. ایمپلنت‌های گرد ممکن است به شکل صاف یا زبر باشند؛ در حالیکه ایمپلنت های دیگر همیشه زبر هستند.
قرار دادن پروتز
پروتزها را می‌توان پشت بافت سینه، زیر پوست یا پشت عضلات پکتوریس قفسه‌ی سینه قرارداد. حدود ۷۵% از افزایش حجم، در سطح زیر ماهیچه به دست می‌آید. مطالعات نشان داده‌اند که قرار دادن پروتز زیر عضلات می‌تواند احتمال تشکیل بافت زخم انقباض کپسولی را کاهش داده و امکان انجام راحت‌تر ماموگرافی پس از عمل جراحی را فراهم نماید. گذاشتن پروتز زیر عضلات به طور معمول برای زنانی که لاغر هستند یا خانم‌هایی که امیدوارند افزایش حجم بسیار زیادی را به دست بیاورند، نتایج بهتری را فراهم می‌کند. قرار دادن پروتز از طریق زیر بغل ممکن است برای زنانی که دچار افتادگی سینه هستند، نتایج بهتری فراهم کند.
انواع عمل پروتز سینه
برش از چین زیر سینه یا ساب پکتورال
این روش جراحی شامل ایجاد یک برش در چین زیر پستان است و جراح کنترل مستقیم بیشتری برای قرار دادن ایمپلنت دارد. حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد از جراحی‌های پروتز سینه با استفاده از عمل برش زیر سینه انجام می‌شوند. این برش باعث میشود تاثیر عمل جراحی بر نواحی تولیدکننده شیر در پستان به حداقل برسد. در صورت بروز عوارض جانبی یا نیاز به عمل‌های جراحی بیشتر نیز از همین نوع برش استفاده میشود. عمل پروتز سینه با استفاده از برش زیر سینه برای بیماران مسن تر یا مادران، بسیار مفید است؛ زیرا افزایش سن و بارداری هر دو باعث آویختگی سینه‌ها می‌شوند. این آویختگی طبیعی سینه، باعث میشود در بسیاری از زنان، برش جراحی به خوبی پنهان شود. زنان جوان، خانم‌های لاغر یا زنانی که هنوز بچه دار نشده‌اند و هیچ چین یا خطی زیر سینه‌های خود ندارند، ممکن است جای زخم قابل مشاهده‌تری داشته باشند.
برش زیر بغل
طی این روش جراحی، برشی در زیر بغل یا ناحیه اکسیلا ایجاد میشود و از طریق این برش، ایمپلنت در بالای عضله یا زیر آن قرار می‌گیرد. برخی از جراحان از آندوسکوپی که یک دوربین دارای فیبر نوری است، استفاده می‌کنند تا به آنها در انجام عمل جراحی کمک کند. حدود ۱۰ درصد از جراحی‌های پروتز سینه با استفاده از برش زیربغل انجام می‌شوند. مزیت این روش این است که هیچ زخمی روی پستان وجود نخواهد داشت؛ اما نقطه ضعف بالقوه آن این است که قرار دادن متقارن ایمپلنت تا حدودی مشکل است و اصلاح مشکلات پس از عمل، احتمالاً نیاز به ایجاد برش‌های بیشتری روی پستان دارد. همچنین ممکن است جای زخم‌های بزرگ با پوشیدن لباس بدون آستین، لباس شنا یا هنگام بلند کردن دستها قابل رویت باشد.
برش دور هاله‌های سینه
در این روش جراحی، برش در اطراف نوک پستان ایجاد میشود و زخم در اطراف هاله اطراف پستان محو میشود. از آنجا که برش بسیار نزدیک به نواحی تولید کننده شیر در سینه ایجاد میشود، زنانی که عمل جراحی با استفاده از برش اطراف هاله نوک پستان را انجام می‌دهند، ممکن است پس از عمل جراحی مشکلات بیشتری در شیردهی و حساسیت نوک سینه به دنبال عمل جراحی داشته باشند. این روش جراحی برای زنانی که سینه‌های بسیار کوچک دارند و هیچ چینی زیر سینه آنها وجود ندارد، ترجیح داده میشود.
برش از طریق ناف (TUBA)
این روش جدیدترین تکنیک برای جراحی پروتز سینه با استفاده از برش از طریق ناف شکم است. در این روش یک آندوسکوپی یا دوربین فیبر اپتیک کوچک از طریق برش و با ایجاد یک تونل به ناحیه زیر سینه فرستاده میشود. سپس ایمپلنت از طریق این تونل ایجاد شده، در ناحیه مورد نظر قرار می‌گیرد و با آب نمک پر میشود. TUBA تنها برای پروتزهای سینه پر شده با سالین قابل انجام است. احتمال آسيب دیدگی پروتز قرار داده شده با استفاده از TUBA، اندکی بیشتر است. ممکن است جراح در حین قرار دادن پروتز، تونل را به سوی زیر یکی از ماهیچه‌ها ایجاد کند. اگر هر گونه عوارض جانبی یا نیاز به جراحی‌های اضافی وجود داشته باشد، ممکن است به ایجاد یک برش دیگر نزدیک به سینه نیاز داشته باشید؛ و در نهایت اینکه اگر پروتز با استفاده از روش TUBA قرار داده شود، تولید کنندگان پروتز اغلب آن را گارانتی یا ضمانت نمی‌کنند. به دلیل این مشکلات احتمالی، جراحان ما روش TUBA را توصیه نمی‌کنند.
شرایط شما بلافاصله پس از عمل جراحی پروتز سینه
پس از عمل جراحی پروتز سینه، باید موارد زیر را انتظار داشته باشید:
- لوله درن در زخم قرار می‌گیرد تا از ایجاد مایع جلوگیری کند.
- کبودی و تورم
- بی‌حسی احتمالی
- درد و ناراحتی
- لباس یا بانداژ
مراقبت از خود پس از عمل جراحی پروتز پستان
پزشک شما دستورالعمل مراقبت‌های پس از عمل را به شما می‌دهد به عنوان مثال:
- نحوه مراقبت از محل عمل جراحی پس از عمل
- داروهای موضعی و خوراکی برای بهبود و کاهش خطر عفونت تجویز می‌شوند
- ملاحظات خاص برای بررسی و چکاپ سلامت عمومی بدن و محل انجام جراحی
- قرار مجدد برای ملاقات با پزشک معالج
